کلمه ارتوز ریشه یونانی داشته و به معنی تصحیح کننده یا راست کننده و اصلاح کننده راستا می باشد .
ارتوزها به وسایل پزشکی اطلاق می گردند که درخارج از بدن و به منظور اصلاح ساختار و یا عملکرد سیستم اسکلتی و عصبی عضلانی مورد استفاده قرار می گیرند.

ارتوزها با هدف یک یا مجموعه ای از دلایل زیر توسط تیم درمانی مشتمل بر پزشک،فیزیوتراپ، کاردرمان و ارتوزیست تجویز می شوند:
•بهبود عملکرد اندام
•محدودیت حرکتی و فیکس کردن اندام و کاهش درد
•تامین ثبات
•مهارکردن حرکت مفصل در یک جهت و آزادی حرکت در سایر جهات
•پیشگیری یا اصلاح دفورمیتی
•تسهیل حرکت
•انطباق با دفورمیتی های فیکس شده
•کمک به بازتوانی اندام شکسته بعد از خارج کردن گچ

علم درست کردن ارتوز را ارتوپدی فنی و کسی که آنها را می سازد ارتوزیستOrthotist می نامند. ارتوزیست از آناتومی، فیزیولوژی و بیومکانیک بدن اطلاع کافی داشته و به علم مواد و مهندسی هم مسلط است.
نقش این افراد شناخت اهداف درمانی و تبدیل آنها به اهداف بایومکانیکی و نهایتا طراحی و ساخت ارتز مناسب می باشد.

ارتوزها براساس اندام حمایت شده به سه دسته تقسیم می شوند:
۱:ارتوزهای اندام تحتانی
۲:ارتوزهای اندام فرقانی
۳:ارتوزهای ستون فقرات